Owoce Ducha Świętego

Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość,
uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5,22)

MIŁOŚĆ jest podstawowym owocem Ducha św. Należy jednak pamiętać, że miłość do drugiego człowieka, do własnych dzieci, do męża, żony – to nie tylko czułe słówka, zgadzanie się na wszystko, to również wymagania, nawet zakazy, które często przyjmuje się z niechęcią. Miarą prawdziwej miłości jest poświęcenie. Tylko przez bezinteresowne poświęcenie dla dobra innych, możemy w pełni się realizować. Prawdziwa miłość zaczyna się wtedy, kiedy niczego w zamian nie oczekujemy.

RADOŚĆ jest tam, gdzie panuje miłość. Największa radość płynie z poznania kochającego nas Boga. Jest wyrazem wdzięczności wobec Boga za każdy dar, który od Niego otrzymujemy. Apostoł Piotr wzywa nas do radowania się, nawet w trudnych doświadczeniach życiowych: Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu różnorodnych doświadczeń(1 P 1.6)

POKÓJ jest dopełnieniem radości. Odczuwamy go w naszych sercach, kiedy zamiera nasze własne ja a zaczyna żyć Jezus. Pokój mamy bez względu na wydarzenia, które dzieją się wokół nas, mamy go zarówno wtedy, gdy pracujemy, jak też gdy odpoczywamy. Święty Paweł zachęca: O nic się zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie (Flp 4, 6-7).

CIERPLIWOŚĆ jest owocem Ducha Świętego, który jest bardzo potrzebny w relacjach z innymi ludźmi jak również w dążeniu do wyznaczonych nam celów, które chcielibyśmy szybko osiągnąć. Jeśli nam to nie wychodzi, to zdarza się, że gwałtownie reagujemy. Jednak gwałtowność sprzeciwia się cierpliwości. Gwałtowność bazuje na uczuciach i nie myśli racjonalnie. Cierpliwość to ufność Panu Bogu, że to, co nas spotyka, jest dobre dla nas, choć na początku może się nam wydać niekorzystne i trudne do przyjęcia.

UPRZEJMOŚĆ promieniuje miłością. Wynika ona z serca i jest widoczna w całym naszym postępowaniu. To objaw zwykłego szacunku, który należy się każdemu człowiekowi. To serdeczne i ciepłe przyjęcie, dobre słowo. Kiedy będziemy mieli łaskę spotkania z drugim człowiekiem, bądźmy dla siebie uprzejmi i serdeczni. Święty Paweł mówi: Nie zapominajcie też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę (Hbr 13, 2).

DOBROĆ to życzliwość wobec ludzi, dawanie im tego, czego im brakuje. Może to być dobre ciepłe słowo, wsparcie w trudnych chwilach. W czynieniu dobra bierzmy wzór z Boga, który jest dla nas największym Dobrem. Święty Paweł powiedział: dopóki mamy okazję, czyńmy dobrze wszystkim, zwłaszcza tym, którzy są nam bliscy (por. Ga 6, 10).

WIERNOŚĆ to owoc Ducha Świętego, który pozwala nam dotrzymywać słowa i złożonej obietnicy Bogu i bliźnim. Łączy się ona z poczuciem obowiązku i odpowiedzialnością. Wierność jest związana z miłością do Boga i ludzi, miłością, która jest trwała i niezachwiana wobec wszelkich trudów dnia codziennego. Synu, jeśli chcesz służyć Panu,  przygotuj  swą  duszę  na doświadczenie… W zmiennych losach utrapień bądź wytrzymały. Bo w ogniu doświadcza się złoto, a ludzi miłych Bogu – w piecu utrapienia. Bądź mu wierny, a On zajmie się tobą (Syr 2, 1-6).

ŁAGODNOŚĆ jest umiejętnością zachowania spokoju w cierpieniu, wobec ludzi przykrychi dokuczliwych. Łagodność posiada coś z Bożego spojrzenia na człowieka, pozwala nam dostrzec jego godność, wartości, które są dla niego ważne, pozwala niejako wejrzeć w głąb duszy bliźniego i właściwie go zrozumieć. Jezus mówił: Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem (Mt 11, 29). Nieśmy ten dar tym, których Bóg stawia na naszej drodze.

OPANOWANIE dotyczy zarówno myśli, mowy, jak i czynów. Nauczmy się panowania nad naszymi myślami, nie rozpamiętujmy zadanych ran naszemu sercu przez obmowy, niesłuszne posądzenie, nie złorzeczmy w myślach i nie knujmy zemsty. Panujmy nad naszym językiem, aby nasze słowa były prawdziwe, dobre i potrzebne. Opanowanie czynów przydaje się nam podczas kontaktów z innymi, gdy słyszymy oskarżenia, obelgi na nasz temat. Czasem trudno jest nam w rozmowie wysłuchać do końca osoby, która działa nam na nerwy, opanować się, nie wybuchnąć w emocjach. Potrzeba jednak rozmawiać, prowadzić prawdziwy dialog, który jest dla nas sprawdzianem opanowania i szacunku dla odmienności drugiej osoby.

Marzena