Narodziła się Miłość!

Upłynął czas Adwentu, wkraczamy w nowy okres liturgiczny, okres Narodzenia Pańskiego i kontemplujemy misterium narodzenia Chrystusa. Bóg daje się poznać człowiekowi jako Bóg-Człowiek, bliski i miłujący.

Święta Bożego Narodzenia posiadają bogatą tradycję i niepowtarzalny nastrój. Tworzą je wieczerza wigilijna, dzielenie się opłatkiem, ozdobiona choinka, śpiew kolęd i pasterka. W kościele, ale i często w naszych domach pojawia się szopka z figurkami: Dzieciątkiem, Maryją i Józefem, który został przez Boga wybrany na Opiekuna Syna Bożego i wypełnia ojcowskie zadania. Są pasterze, którym Anioł zwiastuje radosną nowinę: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. To małe Dziecię jest nadzieją człowieka, wyzwala od lęku, smutku i zniechęcenia. Anioł zwiastuje nowinę nie tylko pasterzom, ale i każdemu z nas. Ubodzy i prości pasterze ukazują nam właściwą postawę, aby nieść innym nowinę o narodzeniu Jezusa — najpierw napełnili Światłem własne serca, po czym z wiarą i czcią pochylili się adorując Nowonarodzonego w ubogiej stajni. Widzimy też Mędrców ze Wschodu. Byli oni ludźmi uczonymi, cieszącymi się wielkim autorytetem, władzą i bogactwem. Poszukiwali prawdy, zastanawiając się nad znaczeniem znaków, które odczytywali i w których rozpoznali króla. Docierając do ubogiej stajni w poszukiwaniu tego króla, znaleźli zwyczajność i nędzę. Jednak ani na chwilę nie zawahali się w wierze, przyjęli Boże objawienie z wiarą, prostotą serca i oddali pokłon narodzonemu Jezusowi. Nie brakuje również zwierząt, które według ludowej tradycji przebywały w betlejemskiej stajence.

To wszystko pomaga nam głębiej wejść w misterium Bożego Narodzenia i przeżywać je z wielką radością. Dobrze jest w tym świątecznym okresie, pośród codziennej domowej krzątaniny wpatrywać się w te znaki, kontemplując to, co wydarzyło się w Betlejem – zamieszkał między nami Bóg, który stał się Człowiekiem. W kościele przy szopce widzimy nie tylko dzieci, ale i dorosłych pogrążonych w modlitwie i zadumie, trwających w obecności Nowonarodzonego, Dziecięcia, w którym jest źródło wielkiej przemiany, odkupienia człowieka od grzechu.

Uczyńmy wszystko, aby Pan Jezus mógł narodzić się w naszych sercach. Przeżywajmy ten czas w łączności z Maryją. Ona jest dla nas wzorem oczekiwania i przyjęcia Jezusa, wzorem adoracji Nowonarodzonego. Naśladujmy Jej miłość i pokorę, przenosząc te postawy na nasze rodziny i wspólnoty, aby inni przy nas mogli głębiej przeżywać prawdę, że Bóg przyszedł na świat — Bóg, który jest miłością.

 

Tekst: Marzena Gołębiowska