Dziecię nam się narodziło

Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany (Iz 9,5). Kontemplujemy narodzenie Jezusa, w którym Bóg daje się poznać człowiekowi jako bliski i nieskończenie miłujący. Stał się człowiekiem i zamieszkał między nami. Pozwala się nam odnaleźć, pozwala się odnaleźć tym, którzy Go szukają, również tym, którzy są zagubieni.

Chrystus narodził się w miejscu niegodnym – w nędznej stajni. Jednak, kiedy Maryja położyła Jezusa w żłobie, stajnia zajaśniała blaskiem. To małe Dziecię jest nadzieją dla człowieka, wyzwala od lęku, smutku i zniechęcenia — w każdym sercu może zapanować światło.

Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie (Łk 2,7). Pochylając się nad Jezusem leżącym w żłóbku, całym sercem i w milczeniu adorowała Go. Jej milczenie, które jest pełne miłości, szacunku i wdzięczności za Miłość, która się narodziła, uczy nas kontemplacji Bożego Narodzenia. Maryja zawsze jest tam, gdzie jest Jej Syn. I tak jak kiedyś ukazywała Boże dziecię tym, którzy przybyli do betlejemskiej stajenki, tak dzisiaj ukazuje nam Chrystusa Eucharystycznego, ucząc nas głębokiej, prawdziwej adoracji.

[…] stańmy przed szopką, by kontemplować cichą obecność Dziewicy przy Dzieciątku Jezus. Tę samą miłość, taką samą troskę, jaką miała dla swojego Boskiego Syna, żywi dla nas. Pozwólmy zatem, by to Ona kierowała naszymi krokami w nowym roku, który Opatrzność pozwala nam przeżyć. Jan Paweł II

Postarajmy się, aby Pan Jezus mógł narodzić się w naszych sercach. Trwajmy z Maryją na modlitwie, naśladujmy Jej miłość i pokorę, przenosząc te postawy na nasze rodziny i wspólnoty, aby inni mogli dzięki nam głębiej przeżywać prawdę, że Bóg, który jest miłością, przyszedł na świat.