Wszystko zaczęło się w klasztorach. Kolejno anachoreci, benedyktyni, cystersi, kartuzi słysząc słowa: „Nieustannie się módlcie”, na wzór Chrystusa uświęcali czas rozważaniem modlitwy, której nauczył nas Pan Jezus: Ojcze nasz, oraz modlili się odmawiając 150 psalmów z Biblii. By zliczyć ilość powtórzeń i pomóc w skupieniu, posługiwali się sznurkami z węzełkami, albo kamykami. Z biegiem czasu połączono sznur z węzełkami i kamyki w jedną całość. Znana nam w obecnej formie modlitwa Ave Maria ukształtowała się dopiero około XIII i XIV w., kiedy to najpierw powiązano ze sobą ewangeliczne słowa pozdrowienia anielskiego oraz słowa św. Elżbiety. Epidemie „czarnej śmierci”, dziesiątkujące ludzi w średniowiecznej Europie, spowodowały, że do pozdrowienia dołączono następnie prośbę do Maryi Matki Bożej o modlitwę za „nas grzesznych teraz i w godzinę śmierci naszej”.

W XVI w. zaczyna rozpowszechniać się legenda o św. Dominiku, który otrzymał od Maryi sznur różańcowych pereł jako broń w duchowej walce z herezją albigensów. Przez długi czas powstanie różańca kojarzono z postacią św. Dominika, który miał go „otrzymać” od samej Matki Bożej podczas objawienia.

Oficjalnie jednolity Różaniec Najświętszej Maryi Panny zatwierdza papież (też dominikanin) św. Pius V w 1569 r., a później, na pamiątkę zwycięstwa chrześcijan nad Turkami pod Lepanto, ustanawia dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. Na różańcu modlili się, zalecając go jednocześnie innym, wielu papieży: Leon XIII, bł. Jan XXIII, Paweł VI, aż przychodzi czas pontyfikatu Św. Jana Pawła II, który wpisuje się w ciągłość  różańcowej modlitwy w liście „Rosarium Virginis Mariae” z 2002 r. uzupełnienia Różaniec przez dodanie rozważań tajemnic światła.

Tajemnice różańca są streszczenie Biblii, a dokładnie Ewangelii. Najbardziej dotyczą nauki o Jezusie Chrystusie. Dokonane niedawno papieskie uzupełnienie wypełnia pewną chrystologiczną lukę. Otóż tajemnice radosne opisują akt Wcielenia oraz dzieciństwo Jezusa. Bolesne odsyłają nas do Jego męki i śmierci. Część chwalebna przypomina o tym, że nasz Pasterz wrócił do życia i jest zmartwychwstały, a zabierając do Nieba z ciałem i duszą swą Matkę wlewa w nas nadzieję życia wiecznego. Dodanie tajemnic światła rozwija wymiar chrystologiczny, wnikając w tajemnice publicznego życia Chrystusa. Ewangelii i tak nie sposób wyczerpać. Wskazanie na chrzest w Jordanie, początek znaków w Kanie Galilejskiej, głoszenie Dobrej Nowiny i wzywanie do nawrócenia, Góra Przemienienia i ustanowienie Eucharystii pomagają nam zobaczyć, że bogactwo tajemnicy Chrystusa staje przed nami otworem.

Nie jesteśmy zatem ograniczeni piętnastoma, czy nawet dwudziestoma tajemnicami różańca. Pozostajemy otwarci na nie dającą się domknąć przestrzeń głębi Bożej tajemnicy, tajemnicy, która przewyższa wszelką wiedzę. Gdy wspominamy, wraz z Maryją, życie Chrystusa, światło łaski pozwala nam dostrzec w Nim nie tylko Boga, ale tajemnicę życia człowieka, godność jego poczęcia, narodzin, nauki, wesela, pracy czy śmierci, a co najważniejsze zmartwychwstania.

Nabożeństwo Różańcowe w naszym kościele jest codziennie przez cały miesiąc październik w tygodniu o godzinie 17.30, a w niedzielę o godzinie 17.15. Niech Maryja wyprasza nam wszystkim Bożą opiekę i łaski potrzebne do naszego zbawienia.