Z Dzienniczka s. Faustyny — Wielki Post

Z Dzienniczka s. Faustyny — Wielki Post

Okres  Wielkiego  Postu  to  szczególny  czas,  jaki  daje  Kościół.  Przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę. Wierni w tym okresie podejmują postanowienia, wyrzeczenia i wysiłek pracy nad  sobą. Święta Siostra Faustyna również podejmowała postanowienia. Jednym z nich była codzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, przez pół godziny. W tym czasie otrzymywała najwięcej światła, poznawała siebie i Boga – budowała z Nim żywe relacje.

„Przypominam sobie, że najwięcej światła otrzymałam w adoracjach, które odprawiałam codziennie przez pół godziny przez cały Post przed Najświętszym Sakramentem leżąc krzyżem. W tym czasie poznałam głębiej siebie i Boga. Pomimo że miałam wiele przeszkód do odprawienia takiej modlitwy, pomimo że miałam pozwolenie przełożonych. Niech dusza wie, że aby się modlić i wytrwać w modlitwie, musi się uzbroić w cierpliwość i mężnie pokonywać trudności zewnętrzne i wewnętrzne — trudności wewnętrzne: zniechęcenie, oschłości, ociężałość, pokusy; zewnętrzne: wzgląd ludzki — uszanować chwile, które są przeznaczone na modlitwę. Sama tego doświadczyłam, że jeżeli nie odprawiłam modlitwy w czasie dla niej przeznaczonym, później też jej nie odprawiłam, bo mi obowiązki nie pozwoliły, a jeżeli ją odprawiłam, to z wielkim trudem, bo myśl ucieka do obowiązku”. (Dz. 147)

Wielki Post jest szansą na przyjrzenie się sobie, szansą do wewnętrznego zmagania się ze swoim zniechęceniem, oschłością i ociężałością, kiedy przychodzą rozproszenia na modlitwie. Każdy, kto się modli, wie, jakim one są problemem. Pomimo tego nie należy rezygnować z modlitwy. Zmagania i wysiłki, które człowiek podejmuje, są miłe Panu Bogu.

„Gdyby dusze chciały się skupić, Bóg by zaraz do nich przemówił, bo rozproszenie zagłusza mowę Pańską”. (Dz. 452) – napisała s. Faustyna. Czy chcemy stanąć przed Bogiem w prawdzie? Czy chcemy słuchać Jego głosu? Czy chcemy pełnić Jego wolę?

„Rozpoczęłam post święty tak, jak sobie życzył Jezus, zdając się całkowicie na Jego świętą wolę i przyjmując wszystko z miłością cokolwiek mi poda”. (Dz. 1625)