Spotkanie opłatkowe wspólnot parafialnych

26 stycznia 2019 r., jak co roku, została odprawiona Msza św. w intencji wszystkich członków wspólnot i grup parafialnych, tych, którzy są zaangażowani w życie parafii, którzy swoją modlitwą, darem cierpienia ale też darem materialnym niejednokrotnie wspierają całą naszą wspólnotę.

               

                

                

Ks. Dawid dziękował Panu Bogu za wszystkich członków wspólnot parafialnych. Prosił o Boże błogosławieństwo dla nich, dla ich rodzin oraz o dar życia wiecznego dla tych, którzy należeli do wspólnot, a których Pan Bóg powołał już do siebie.

Poniżej tekst homilii wygłoszonej przez ks. Dawida.

W tych dniach towarzyszą nam fragmenty z Listu do Hebrajczyków, w których autor ukazuje misję Chrystusa. Jest ona zawarta w samym określeniu „Chrystus”. Greckie „Christos”, hebrajskie „Meszjah” na język polski tłumaczymy jako „Namaszczony”. Chrystus to Mesjasz, czyli Namaszczony. W czasach biblijnych namaszczano królów, kapłanów i proroków. Jezus, który jest namaszczony przez Ducha, posłany przez Ojca, wypełnia tę potrójną misję: króla, kapłana i proroka. Widzimy to bardzo wyraźnie na kartach Ewangelii. Chrystus nauczający, wskazujący na wolę Bożą – wypełnia funkcję proroka.  Chrystus, który przypomina, jakie jest najważniejsze prawo, prawo miłości, gdy nakazuje je zachowywać i wypełniać do końca, realizuje funkcję królewską. Wreszcie, gdy składa Bogu Ojcu w ofierze nie zwierzę i nie płody ziemi, ale samego siebie, spełnia misję kapłańską. Kapłan, Prorok i Król – Chrystus, czyli Namaszczony.

Katechizm Kościoła Katolickiego i dokumenty soborowe przypominają nam, że my wszyscy przez sakrament chrztu, jesteśmy włączeni, wszczepieni w Chrystusa. Mamy więc wypełniać tę Jego potrójną funkcję: królewską, kapłańską i prorocką. Jak to się dokonuje?

Gdy człowiek rozwija w sobie ducha modlitwy, kiedy składa w ofierze dar swojego cierpienia, choroby – wypełnia funkcję kapłańską. Gdy swoim życiem, przykładem, świadectwem, przypomina prawdy ewangeliczne, wartości wypływające z Biblii – wypełnia funkcję prorocką. Gdy troszczy się o to, by prawo Boże było szanowane także w życiu publicznym, społecznym i kulturalnym – wypełnia funkcję królewską.

Zgromadziliśmy się tutaj jako wspólnota osób szczególnie zaangażowanych w życie parafialne. To dobra okazja, żeby podziękować wam za wasze serce, poświęcenie, modlitwę i ofiarę. Za to, że każdego dnia staracie się wypełniać tę funkcję mesjańską. To wielkie wsparcie dla kapłanów, dla duszpasterzy, gdy wiedzą, że są osoby życzliwe, przychylne, że są osoby, na które zawsze może liczyć. Pięknie się składa, że to nasze dzisiejsze spotkanie odbywa się we wspomnienie świętych Tymoteusza i Tytusa, tak bardzo zaufanych pomocników św. Pawła. Ten Apostoł Narodów odkrył, że jego posługa, będzie bardziej owocna, kiedy będzie miał wokół siebie osoby, które w posłannictwie głoszenia Ewangelii mu dopomogą. Wybrał Tymoteusza i Tytusa. Razem, poprzez zgodną współpracę to wielkie zadanie wypełnili. I dziś wasze zaangażowanie jest takim wielkim wsparciem dla misji Kościoła.

Warto jednak spojrzeć także na dzisiejszą Ewangelię, która mówi o braku zrozumienia, braku akceptacji, ze strony najbliższych. Jezus który z taką wielką gorliwością wypełnia zleconą Mu przez Ojca Niebieskiego misję, spotyka się z niezrozumieniem i to właśnie ze strony najbliższych Mu osób. Ewangelista Marek mówi: Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów». Nie zawsze nasze zaangażowanie, ewangeliczny zapał spotka się ze zrozumieniem. Czasem może będzie ktoś patrzył z politowaniem, jak na człowieka, który odszedł od zmysłów. Ale, jak mówi Pismo Święte, mądrość usprawiedliwiona jest przez swoje czyny. Dlatego idąc dalej za przykładem Chrystusa, oddawajmy całe swoje serce wypełnianiu tej misji, do której posyła nas Pan Bóg.

Amen.

 

Po Mszy św. odbyło się spotkanie opłatkowe.