
27 października — spotkanie Kręgu Biblijnego
27 października 2025
Ogłoszenia duszpasterskie 2.11.2025 r. i intencje Mszy Świętych od 3.11 do 9.11.2025 r.
31 października 2025Co roku, 1 listopada obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych. Co to znaczy? Kościół łączy się w radości wszystkich naszych sióstr i braci, którzy zakończyli już swoje ziemskie życie, przeszli przez próg śmierci, a teraz wielbią Boga w Niebie razem z wszystkimi mieszkańcami Nieba, aniołami, archaniołami i serafinami. My, żyjący na tym doczesnym świecie prosimy o możliwość naśladowania w naszym życiu ich przykładu, żeby w końcu „uczestniczyć w ich triumfie przez wieki wieków, przed obliczem Boskiego Majestatu”. Zwyczaj zwracania się do świętych pojawia się wraz z narodzinami. Chrześcijanie wybierając imiona dla swoich dzieci kierowali się życiem świętych, to, kim byli i jak żyli. My też nosimy imiona świętych, którzy od chrztu świętego stali się naszymi opiekunami. nazywamy ich naszymi Patronami. Każdy ochrzczony ma swojego patrona, to znaczy świętego, którego imię nosi. Czy naśladujemy ich w swoim życiu, aby tak jak oni, znaleźć się we wspólnocie świętych w Niebie? Swoich patronów, czyli świętych mają też różne grupy zawodowe: kolejarze – św. Katarzynę z Aleksandrii, górnicy – św. Barbarę Nikodemi, lekarze mają swojego św. Łukasza Ewangelistę i lekarza, kierowcy – św. Krzysztofa, żołnierze – św. Jerzego, policjanci i służby ratunkowe – św. Michała Archanioła i Bernarda Opata.

Dziękujmy w to piękne i radosne święto, Panu Bogu, że ci nasi bracia i siostry żyjąc pięknie, to znaczy wiernie Bogu, Bożym Przykazaniom i Ewangelii, realizując codziennie cnotę miłości i sprawiedliwości na wzór Chrystusa, stali się godni wejść do chwały zbawionych w niebie.
Mamy też nadzieję, że w tym gronie są także nasi bliscy, rodzice, dziadkowie, a może dzieci, rodzeństwo, zmarli z naszych rodzin, którzy właśnie w ten sposób żyli, jak święci, tak jak przykład mieli w swoich patronach. I choć publicznie i uroczyście nie zostali ogłoszeni przez Kościół świętymi, to jednak ich cicha i pokorna świętość realizowana każdego dnia w zaciszu swojego mieszkania, często w samotności dźwigania własnego krzyża, miłości okazywanej codziennie Jezusowi Chrystusowi i Jego Kościołowi uczyniła ich Świętymi i wprowadziła do grona świętych w niebie. Dziękujmy Bogu z dar ich życia i przykład dla nas, abyśmy do końca naszego życia pozostali wierni Bogu, Bożym Przykazaniom, Krzyżowi Chrystusowemu i Kościołowi, który Chrystus osobiście założył.

