Maryja oczekiwała narodzin Jezusa z wielką miłością

Maryja oczekiwała narodzin Jezusa z wielką miłością

Patrząc na Maryję, widzimy, jak w życiu doznaje wiele trudów i przeciwności, pomimo tego, narodzin Jezusa oczekuje z miłością i radością. W Ewangelii św. Łukasza widzimy, jak wyśpiewuje: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu Zbawicielu moim”. Taka jest właśnie radość chrześcijańska – trwa nawet pośród cierpienia. Maryja całym sercem odpowiada Bogu na to, czego On od Niej oczekuje. Jest pełna zaufania i pokoju. Przyglądając się Jej w Adwencie, warto zadać sobie pytanie: na ile ja słucham tego, co Pan Jezus, którego oczekuję, chce mi powiedzieć? Czy przyjmuję i wypełniam to? Czy oczekuję Go z miłością? My często tej miłości nie odczuwamy. Jednak prawdziwa miłość nie polega na  uczuciach czy słowach. Prawdziwa miłość polega na czynach i wierności.

Oczekiwanie Maryi na narodziny Jezusa jest również pełne zaangażowania. Patrząc na Nią, widzimy, że oczekuje Jezusa w realiach domowego życia, wykonując pokornie zadania.  Maryja i Józef nie są pozbawieni ziemskich trosk i trudności, jednak cały czas są skierowani na Boga. Czas Adwentu jest okazją, aby przygotowując się do Świąt, przeżywać codzienność patrząc na Maryję i mieć świadomość, że Pan nieustannie do nas przychodzi w naszym zapracowanym, codziennym życiu. W naszych troskach, trudnościach i bólu. W naszych domach i rodzinach. Wykonujmy codzienne czynności z Maryją, z miłością i w wyciszeniu, aby one nie pochłonęły nas i nie oderwały od tego, co jest istotą Adwentu – oczekiwanie na przyjście Pana.

Maryja przygotowuje nas na to spotkanie, by było ono takim, jakie dokonało się w Niej samej — spotkaniem nieskończonej miłości Boga z wielką miłością ze strony człowieka.

Tekst: Marzena Gołębiowska
Zdjęcie: Adam Gołębiowski